۱۱۴ زوج گلستانی زندگی مشترک را آغاز میکنند
به گزارش خبرنگار روز – در این مرحله، زوجها پس از تکمیل مدارک و صحتسنجی اطلاعات، طی یک تا سه ماه آینده اقلام جهیزیه خود را تحویل خواهند گرفت. ثبتنام متقاضیان تا ۹ مهرماه، همزمان با سالروز...
به گزارش خبرنگار روز – در این مرحله، زوجها پس از تکمیل مدارک و صحتسنجی اطلاعات، طی یک تا سه ماه آینده اقلام جهیزیه خود را تحویل خواهند گرفت. ثبتنام متقاضیان تا ۹ مهرماه، همزمان با سالروز میلاد امام حسن عسکری(ع) ادامه دارد.
جهیزیه شامل ۱۲ قلم کالای اساسی از جمله یخچال ۲۷ فوت، لباسشویی اتوماتیک، فرش ۷۰۰ شانه، اجاق گاز پنجشعله و لوازم ضروری دیگر است. ارزش این بستهها با واریز ۴۳ میلیون تومان توسط زوجها و تأمین بخش عمده هزینه از سوی خیرین فراهم میشود.
مسئولان مجمع میگویند اولویت با زوجهای کمبرخوردار است، اما تمامی جوانان واجد شرایط میتوانند از این طرح بهرهمند شوند. مدارکی همچون تصویر کارت ملی، تمامی صفحات شناسنامه و عقدنامه باید از طریق پیامرسان ایتا یا درگاههای رسمی ارسال شود.
حجتالاسلام محمدباقر جلالی، مدیرعامل مجمع ملی خیرین ازدواج جوانان کشور، در این مراسم بر لزوم ترویج ازدواج آسان تأکید کرد و گفت: «اگر ازدواج بر پایه معنویت و سادهزیستی باشد، بنیان خانواده مستحکمتر خواهد شد.»
وی همچنین برنامههای مجمع را شامل تأمین جهیزیه مشارکتی، آموزش مهارتهای زندگی و ترویج مهریههای معقول دانست و تأکید کرد که این اقدامات میتواند بخشی از دغدغههای زوجها را کاهش دهد.
اما این پرسش مطرح است که آیا اهدای جهیزیه میتواند بهتنهایی بر کاهش سن ازدواج، کاهش هزینههای سرسامآور و حل مشکلات ساختاری تأثیرگذار باشد یا تنها مُسکنی کوتاهمدت است؟
برخی کارشناسان اقتصادی بر این باورند که چنین طرحهایی در شرایط فعلی اقتصاد ایران لازم است، زیرا بخشی از فشارهای مالی خانوادهها را کم میکند. اما از سوی دیگر، منتقدان تأکید میکنند که این اقدام بهجای درمان ریشهای، صرفاً به حل مقطعی مشکل کمک میکند.
با افزایش قیمت مسکن، لوازم خانگی و حتی هزینههای اولیه مراسم ازدواج، بسیاری از جوانان توانایی تشکیل زندگی مستقل را ندارند. در این میان، کمکهای خیرین میتواند مسیر ازدواج را برای برخی هموارتر کند.
اما آیا جوانان تنها به یک بسته جهیزیه نیاز دارند یا ایجاد اشتغال پایدار و درآمد کافی باید در اولویت سیاستگذاران قرار گیرد؟
یکی از زوجهای حاضر در مراسم به خبرنگار ما گفت: بدون این کمکها شاید تشکیل زندگی برای ما چند سال به تعویق میافتاد. اما همچنان نگرانی ما برای اجاره خانه و هزینههای جاری باقی است.
این سخن، واقعیتی را نشان میدهد که فراتر از جهیزیه است: مشکل اصلی بسیاری از جوانان، نبود امنیت اقتصادی و شغلی است که مانع جدی ازدواج پایدار میشود.
در مقابل، مسئولان مجمع معتقدند که هدف آنها صرفاً کمک مالی نیست، بلکه آموزش و فرهنگسازی نیز بخش مهمی از این طرح به شمار میآید.
در این راستا، کارگاههای مهارت زندگی و مشاورههای پیش از ازدواج نیز در کنار اهدای جهیزیه برگزار میشود تا جوانان تنها با نگاه مادی وارد زندگی مشترک نشوند.
اما آیا این آموزشها میتواند در برابر فشار تورم و بیکاری مؤثر باشد؟ یا تنها به بهبود نسبی کیفیت زندگی کمک خواهد کرد؟
برخی کارشناسان اجتماعی بر این باورند که کمکهای خیرخواهانه باید همراستا با سیاستهای کلان کشور برای حمایت از جوانان باشد وگرنه در میان انبوه مشکلات، تأثیر چندانی نخواهد داشت.
از سوی دیگر، برخی اقتصاددانان پیشنهاد میدهند که دولت و خیرین به جای تمرکز صرف بر جهیزیه، به تأمین مسکن ارزانقیمت، وامهای بلندمدت کمبهره و حمایت از کسبوکارهای نوپای جوانان بپردازند.
این طرح البته نقطه مثبتی دارد و آن، همبستگی اجتماعی و تقویت فرهنگ نوعدوستی در جامعه است؛ چرا که حضور خیرین و همراهی مردم، پیامی از همدلی و امید به آینده میدهد.
اما واقعیت آن است که تداوم چنین طرحهایی به منابع مالی پایدار نیاز دارد و بدون پشتوانه جدی اقتصادی، ممکن است در آینده با محدودیت مواجه شود.
پرسش اساسی اینجاست: آیا مسئولان میتوانند با همکاری خیرین و بخش خصوصی، مدلی پایدار برای حمایت از ازدواج جوانان طراحی کنند؟
یا همچنان باید شاهد طرحهایی باشیم که تنها در کوتاهمدت شادی میآفرینند، اما در بلندمدت گرهی از مشکلات باز نمیکنند؟
نکته قابل تأمل اینکه بسیاری از زوجهای کمبرخوردار حتی توانایی پرداخت سهم خود یعنی همان ۴۳ میلیون تومان را نیز ندارند؛ موضوعی که نشان میدهد فقر ساختاری همچنان مانع اصلی ازدواج است.
در چنین شرایطی، شاید بازنگری در الگوی حمایتی و توجه به ریشههای بحران ازدواج – از بیکاری و تورم گرفته تا نبود مسکن – بیش از هر زمان دیگری ضرورت دارد.
با وجود همه این نقدها، اهدای جهیزیه به ۱۱۴ زوج گلستانی بارقهای از امید در دل آنان روشن کرده و برای آغاز زندگی مشترکشان، نقطه شروعی امیدوارکننده است.
اما جامعه همچنان چشمانتظار پاسخ روشن به این پرسش است: راهکار پایدار برای حل بحران ازدواج جوانان چیست؟
نکته قابل تأمل خبرنگار
بازار لوازم خانگی طی سالهای اخیر با نوسانات شدید قیمتی مواجه بوده است. ورود خیرین به این حوزه اگرچه مثبت ارزیابی میشود، اما نشان میدهد که تقاضای واقعی جوانان برای جهیزیه همچنان بالاست و توان خرید خانوارها کاهش یافته است.
از سوی دیگر، تأمین جهیزیه گروهی باعث رونق نسبی در بازار کالاهای اساسی مانند یخچال، فرش و لوازم آشپزخانه میشود، اما در بلندمدت میتواند به افزایش تقاضای غیرطبیعی و حتی تورم در این بخش دامن بزند.
نکته مهمتر اینکه سهم ۴۳ میلیون تومانی زوجها، بار دیگر فشار اقتصادی را بر دوش خانوادهها قرار میدهد و این پرسش را ایجاد میکند که چرا سیاستهای حمایتی دولت نتوانستهاند این هزینه را پوشش دهند.
در نهایت، هرچند این طرح فرصتی برای تزریق امید به جامعه و کمک به بازار محسوب میشود، اما بدون برنامهریزی کلان اقتصادی و اجتماعی، نمیتواند به عنوان راهکاری پایدار برای رونق بازار کسبوکار و حل معضل ازدواج جوانان قلمداد شود.